over weggesleten wegen
rijd ik regen tegemoet
terwijl kind en vrouw voldaan
in vermoeidheid blijven zwijgen
vermoed ik dat de wissers
het vuil van vorig jaar
naar volgend jaar toe wrijven
zo blijven voornemens gevangen
in die vage blik naar voren
met het liefste om mij heen
en dit vege teken in de tijd
rijd ik naar mijn oude plek
om telkens te verzuipen
Geef een reactie