het regent en misschien ga jij dood
en het park waar ik alleen
de druppels hoor spatten
op de stof van mijn plu
lijkt net zo verlaten als ik me nu voel
het regent en het weiland
waar ik op uitkijk met twee
dravende hazen die niet lijken
te weten dat jij net twintig
en hoe ik loop te ontwijken
verloren in woorden
op weg naar de kamer
in dat kille gebouw waar
ik jou meer moet vertellen
dan over die rottige regen
Geef een reactie