als ik roerloos liggen blijf
en even stop met denken
geen aandacht schenk aan
het verglijden van de tijd
liggen donker niets
geen seconde geen minuut
geen uren dagen weken
maan de slinger tot een staken
geen beweging zachtjes stil
en ik die alles vasthoud
in een tijdloos universum
waarmee ik jou dan beter denk
te houden want
als de klok niet tikt
kan niets ons ooit nog raken
het noodlot ons nog tarten
tot ik weer die slagen voel en
even woel en langzaam
in beweging kom
omdat we allebei geboren zijn
met veel te grote harten
Geef een reactie