Even zag ik hoe ik zat
in een houding die mij past.
Gekruiste benen, ’t lange lijf,
zag ik mezelf daar verderop
middenin die groep van blazers.
Zo keek ik naar mezelf vanuit
de zaal en leek daar iedereen
te kennen, dacht dat ik het was.
Vanaf de plek waar ik daar zat
keek ik rond en zocht naar mij.
Contact nog voor de eerste slag
van dirigent in vierkwartsmaat.
Ik keek me aan en toen pas zag
ik je moeder in jouw lach.
Geef een reactie