Terugvallen

mocht het bloed ooit kruipen waar het niet gaan moet

uit een ader slippen, zachtjes lekken in mijn hoofd

richting denkvermogen trekken en gaten in geheugen slaan

in onstuitbaar trage stromen tergend langzaam druk opvoerend

eindeloos het wachten tussen wegglijden en weer opstaan

laat me liggen voor heel even in de armen van degene die zin in leven geeft