‘Lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria …’ zingen we uit volle borst.
De slingers en ballonnen hangen aan de gehuurde bungalowtent. Zijn rolstoel is uitbundig versierd. De taart telt veertien kaarsjes.
‘Papa, ik wil duizend jaar worden. Mag dat?’
Zijn handen wapperen ongecontroleerd heen en weer bij iedere lachsalvo.
Ik denk terug in de tijd. Zijn geboorte. Drie ambulances in de straat, reanimeren met mijn vingertoppen, een half jaar ziekenhuis. En dan nu op een camping. Zingend. Lachend. Hij eet geen taart, want hij eet via een slangetje dat in zijn buik verdwijnt. Al veertien jaar lang.
‘Duizend jaar en duizend kinderen, papa.’
Over die kinderen twijfel ik nog wel een beetje.
Laat een antwoord achter aan oma greetje Reactie annuleren