De twee ambulances zijn zojuist vertrokken. Eén vervoert mijn vriendin, de andere onze pasgeboren zoon. In de huiskamer zitten de kersverse opa en oma en ons oudste kind van 2,5. Hij heeft zijn moeder op een brancard door de gang zien gaan.
Ik loop de kamer in.
‘Ik ga naar je nieuwe broertje, ik kom zo weer terug.’
Al snel ben ik op de afdeling Neonatelogie. Mijn vriendin wordt net naar binnen gereden, samen gaan we de eerste hulp ruimte binnen. Vijf mensen staan om het operatietafeltje. De kinderarts komt op ons af:
‘Gefeliciteerd met jullie zoon, we doen er alles aan om hem te helpen.’
Ja, wat er ook gebeurt, dit is onze zoon en hij is zo welkom.
Laat een antwoord achter aan Dianne Reactie annuleren