JOHAN HADEKE schrijver

sonnet

  • versieren

    als vrienden kenden wij elkaar al lang
    toen ik -student- mijn kamer op moest knappen
    zij was handig met de schaar en lappen
    en het knippen van een rol behang

    zoals dat hoorde na het klussen stappen
    voor meer dan vriendschap waren wij niet bang
    en toch kwam door ’t drinken in gedrang
    de grens waar Amor snel toch toe kan happen

    na praten lachen kussen schaamte blozen
    toch weer zoenen giechel stevig pakken
    op de fiets naar huis om lief te kozen

    dit bedacht ik bij haar nagellakken
    op het behang ook kleurde rood de rozen
    maar zíj bleef tot mjn vreugd het beste plakken

  • míjn plaats

    bent u eenmaal van het reizen moe
    gekomen in het midden van het land
    bekijk de stad dan rustig van de rand
    en geef toch niet aan haar verleiding toe

    neem spoor of wegen zorg dat u niet strandt
    maar ga ja ga en vlucht en zie maar hoe
    bespaar u moeite en een hoop gedoe
    voorkom emotie die u overmant

    flehite, grachten, kei en de rivier
    de lange toren en de koppelpoort
    een brouwerij en kerken, beiaardier

    historie wordt hier dagelijks gehoord
    laat mij maar rustig wonen werken hier
    groot genoeg dit mooie Amersfoort

  • Eén vrijkaartje is voldoende

    Beste juryleden voor u ligt
    een bede van een ernstig eenzaam man,
    die -áls u even tijd wil nemen- dan
    hoopvol hier wat woorden tot u richt.

    Ik snap u krijgt al vele stukken van
    Grote Schrijvers waar u snel voor zwicht,
    maar ú mag delen met dit kleine dicht
    zomaar in de grootsheid van mijn plan.

    Ik ga enkel nog maar liefde geven!
    Want als ú voor mij een plek bewaart
    zal ik vast voor één keer in mijn leven,

    aandacht krijgen die ik blij aanvaard.
    Uw ticket naar de liefde is mijn streven
    want VRIJ, dat staat er toch wel op uw kaart?

    Met dit sonnet werd ‘geprobeerd’ een vrijkaartje voor Lowlands 2012 binnen te halen. Het was geen serieuze poging.

  • Komt de verlosser gauw? (naar Nijhoff)

    Ik ging naar vrienden om het spel te zien.
    Ik zag de voetballers. Twee overzijden
    die door scoren elkaar schenen te bestrijden,
    voet vol vuur en een minuut of tien
    dat ik dat zag, vrij stil, mijn bier gedronken,
    mijn hoofd vol van de grasmat met zijn strijd –
    laat mij daar midden uit de oneindigheid
    een schim vernemen dat mijn ogen blonken.

    Het was een man. Gevoel dat ik ervoer
    kwam langzaam, hoopvol bleef ik er naar staren.
    Hij stond alleen in ’t veld, hij stond aan ’t roer,

    en wat hij deed -zag ik- de rust vergaren.
    O, zag ik, o, dat hij een veertien voer.
    Prijs God, zong ik, Zijn voet zal ons bewaren.

  • bestaan

    voor me staat een pot met inkt een pen
    ligt roerloos hunkert naar het woord dat komt
    een lege vulling en een klank verstomd
    mijn hoofd blijft stil op zoek naar wie ik ben

    het vel papier verliest geduld en gromt
    uit alle vezels ‘kom nu schrijf verwen
    mijn oppervlak met letters zinnen en
    verhalen vul die pen’ en ja verdomd

    al krullend schrijven regels zich aaneen
    beelden gaan nu voor mijn ogen leven
    gedachtenkronkels dansen om mij heen

    mijn hand door stille krachten voortgedreven
    slaat haal na haal en plots zie ik hetgeen
    ik eerst niet zag ik heb mezelf herschreven

    __________________________________________________
    Na zeer bruikbare feedback van Ineke Wolf, heb ik een nieuwe versie geschreven. Die staat hierboven. De eerste versie staat hieronder. Kijk en vergelijk.
    (versie 1)

    voor me staat een pot met inkt, een pen
    ligt roerloos wachtend op het woord dat komt
    een lege vulling en een klank verstomd
    het hoofd is stil, niet wetend wie ik ben

    ongeduldig het papier en gromt
    uit alle vezels ‘kom nu schrijf verwen
    mijn oppervlak met letters, zinnen en
    verhalen. vul die pen!’ en ja verdomd

    al krullend schrijven regels zich aaneen
    beelden gaan nu voor mijn ogen leven
    gedachtenkronkels dansen om mij heen

    mijn hand door stille krachten voortgedreven
    slaat haal na haal en plots zie ik hetgeen
    ik eerst niet zag. ik heb mezelf herschreven