‘Het is tijd voor een toespraak!’
We zitten met ons gezin rondom de tafel klaar voor een feestmaaltijd. Hij eet niet mee, maar helpt graag bij het vullen van de gourmetpannetjes. De sfeer is meer dan goed, ook zijn zusje heeft het geduld om langere tijd opgewekt mee te kokkerellen. Zij beperkt zich vooral tot het smelten van grote hoeveelheden geraspte kaas.
‘Ik zal zelf beginnen,’ zegt hij.
Wij bereiden ons voor op een onsamenhangend grappig verhaal.
‘Dames en heren, bewoners van dit huis. Het is me een eer of een genoegen om deze woorden tot jullie te mogen spreken. Ik wil tot julie zeggen, ik houd van jullie en goede feestdagen.’
Even is het heel stil.
‘En nu jullie!’
-
Speechless
-
Bespiegeling
al een tijdje vliegt een koolmees
zachtjes tegen het raam het tikt
vreemd de pootjes de snavel en ik
zit binnen en bekijk wat niet te snappen valtgeen voedsel op de ruit en ook
de spiegeling is bijna weg hier
lapt men zelden nog de buitenkantals ík die fladderaar mocht zijn zou ik
bloemen pikken die op de vensterbankleggen en een liedje voor je zingen
-
En toch
mijn vriendin heeft niets
met gedichten of verzen
zegt zeen toch
als ze mij om thee vraagt
stralen haar ogen
weet ze haar woorden zingend
te zeggen
‘hee moppie
hier is mijn koppie’nee, met dichten heeft ze niets
met mij des te meer