Gedichten

Er schuilt een kind in mij
Bang is hij en klein en zo verdrietig
Hij jengelt dwars door mijn negeren heen
Vertrap ik hem, keert hij weer terug
Ik drijf hem steevast in zijn hoek
Die stomme, domme, kleine jankerd
Bange sukkel, aandachtstrekker

Er schuilt een huilend kind in mij
Onhoorbaar luid, zo luid
En huilt maar door onafgebroken
Hoe doof ik me ook houd van binnenuit
Dit huilen jarenlang al meegekregen
Komt nergens in mijn ogen uit
Laat mijn mondhoek niet meer trillen

Er schuilt een kwetsbaar kind in mij
Dat juist voor mij niet weg wil vluchten
Zit hij wankel in een hoekje nietig
Wachtend om zijn hart te luchten
Hoe kleiner ik hem houd
Hoe groter hij zich toont
Een kind dat enkel schuilen wil

Er schuilt als mij een kind in mij
Bang is hij en klein, maakt mij verdrietig
Ik zou hem toch eens moeten zoeken
Ik zou hem toch eens troosten moeten
Ik zou hem eindelijk eens moeten tonen
Als mij en hij zou mij, mij ook
Maar bang ben ik en klein en te verdrietig

niet knarsend of piepend
zelfs niet met een knal
gewoon afslaan en stilstaan
geen sleutel meer
en alles gaat voorbij

waarom wachten op de hulpdienst
als je van de kaart af bent
waarom terugkijken om te zien
hoe je jong nog van het pad afraakte
toen je koos om niet meer
voor jezelf door te kunnen gaan

waarom steeds de gordels om
waarom steeds die banden strak
waarom telkens weer verstikken

waarom blijven hangen kennelijk bevalt

in Parijs viel een man van het trottoir
en stierf in negen hele uren
levend in de goot
langs hem liepen mensen opgewekt voorbij
tot een clochard hem meldde
op een paar minuten van zijn dood

te sterven aan desinteresse
aan gemak om over alles heen te kijken
aan de kou die naar je botten trekt
omdat het klimaat al langer kil is
omdat de warme stem al langer stil is

en als er al gesproken wordt
we vooral maar horen willen
wat de eigen stem ons zegt
ontwaakt! wordt er geroepen
maar niemand wordt gewekt
ontwaakt wordt er gezegd
tegen de spiegel van de eigenliefde
tegen de spiegel die alleen
jouw eigen beeld wil vormen

vandaag maakte ik het mee
hoe jij binnenkwam
en iedereen viel stil
te stil
toch kwam jij in die stilte
binnen
bij mij
en iedereen
zoals jij binnenkwam
en weer ging

jij maakte het
wat een leven!

je hebt nog een afspraak, een afspraak met mij
morgen dacht ik, ja morgen, vandaag even niet
je hebt nog een afspraak, dus wees maar op tijd

zet je mooiste lach op, die lach die ik ken
laat jij je maar horen, zodat ik weet dat jij komt
morgen die afspraak, die afspraak met mij

druk jij je voeten, weer luid op de grond
op weg naar de afspraak, van morgen met mij
neem iedere ruimte, de ruimte die jouw is
mee naar de afspraak, morgen met mij

plof op de bank neer en waai jij je lijf maar
dans jij je armen en benen weer lekker breeduit
vergeet niet die afspraak, die afspraak morgen met mij

er is dus geen reden,
geen enkele reden, geen reden voor mij
om niet te verschijnen, morgen die afspraak en jij bent erbij

geen dokter, geen tandarts
geen kapper nee niets
komt er tussen die afspraak,
jij en die afspraak, morgen met mij

de tijd heb ik vaststaan, in agenda van mij
het begin dan, geen einde
in afspraak, geen einde voor mij

dus wees op die afspraak, die afspraak met mij

en weet zelfs overlijden, jouw overlijden:
die accepteer ik dus niet
voor die afspraak van morgen, die afspraak met mij

die afspraak van morgen,
kom wees er voor mij