‘Kerstgedachten, Sinterklaasgedachten, wat een hoop gedachten hebben die feestdagen.’
Uit zijn kamer klinken zinnen die los van elkaar logisch klinken, maar bij elkaar vrij onsamenhangend lijken.
‘Speciaal Onderwijs. Heel speciaal. Onderwijs.’
Sommige woorden hoor je hem proeven.
Even is het stil.
‘Het paard van Sinterklaas heet Amerigo. Americola!’
Hij begint luid te lachen, wat overgaat in hummen en het geluid van een lichaam dat wild door het bed heen en weer rolt. Ik hoor zijn armen en benen tekeer gaan. Voordat zijn bed tegen de muur bonkt loop ik naar binnen. Zijn ogen loensen in een bijna onmogelijke stand en lijken zijn hoofd in te draaien.
Soms zou ik zijn ogen willen lenen om in zijn hoofd te kunnen kijken.
Inzicht
Tags:
Geef een reactie