Feit of fictie?

Op 2 juni 2024 presenteerde ik de roman Eiland. De opkomst was boven verwachting hoog. (Klik hier voor een impressie.)
Inmiddels is ook het E-book verschenen.
(Beide versies zijn via iedere boekhandel verkrijgbaar. En op dit moment in Amersfoort af te halen bij boekhandel Riemer, Veenendaal, de Algemene Boekhandel en The Read Shop Stastokerf. Wil je een gesigneerde versie, mail dan naar johan@hadeke.nl )

De eerste reacties zijn positief. Lees bijvoorbeeld de reacties op Hebban of Goodreads. Ook via instagram, vanuit het tijdschrift Noorderland en via mijn mail krijg ik mooie berichten. Vooral de prettige schrijfstijl, de soepele overgang tussen heden en verleden, de thema’s, de nieuwsgierigheid naar de afloop en de setting van het eiland waar het verhaal zich afspeelt, worden genoemd. Ook het verrassende en geloofwaardige slot wordt regelmatig aangehaald.

Het valt op dat vooral lezers uit de meer nabije omgeving denken autobiografische elementen te herkennen. Dat is niet vreemd.
Bij het schrijven van een fictief verhaal is het dankbaar om de ervaringen van de schrijver naar een fictieve setting toe te schrijven. Zelf bovenop een veerboot staan die naar een eiland vaart, helpt om daar ook voor de hoofdpersoon woorden aan te geven. Door een auto van je fiets gereden worden, de pijn van meerdere botbreuken voelen en het herstel daarvan, inclusief de opname in een ziekenhuis is voor een schrijver een goudmijn. (Hoewel ik deze laatste ervaring met liefde had overgeslagen.) Tegelijkertijd is de schrijver geen weduwnaar en heeft drie mooie kinderen.
Gelukkig lukte het deze lezers ook om Hugo -de hoofdpersoon- los te zien van de schrijver. Dat was ook de reden voor mij om tijdens de boekpresentatie géén fragment voor te lezen. Ik wilde enigszins voorkomen dat de stem van Hugo zou klinken als mijn eigen stem.

Ja, Hugo beleeft dingen die Johan Hadeke ook beleefd heeft. Toch blijft ook dat fictie, want de setting, context en bedoeling van het verhaal is altijd anders dan de realiteit uit het leven van de schrijver. Het moet een verhaal voor de lezer blijven, waarin iedereen zichzelf voor een stukje kan herkennen.

Voor de mensen die de autobiografische elementen herkennen, vraag het gerust: Ik zal zeggen dat het fictie is en heel misschien geef ik wat achtergrond, maar zie dat los van de roman die op zichzelf staat.