Samenscholen

De school is zo goed als leeg. Alleen in de aula zitten mensen. Volwassenen, pubers en kinderen. Vooral volwassenen.
Buiten valt de regen.
Ze is onderweg naar school. Als iemand de school belichaamt, dan is zij het wel. Ooit met werken begonnen op een basisschool, daarna hier gekomen en gestart als docent Nederlands. Sinds een jaar ook leidinggevende en daarmee mijn naaste collega, maar onze samenwerking danst al veel langer.

Vanuit huis kunnen mensen via een stream een blik op de aula werpen.
Grote bloemstukken vullen de hal bij de hoofdingang.
Het is stil. Zo stil als een menigte mensen bij elkaar kan zijn. Soms een kuchje. Een ongemakkelijke lach. Een kort opwaaiend geroezemoes van een fluisterend gesprek. Het kraken van schoenen op de momenten dat iemand zich voorzichtig langs de stoelen beweegt. Het ruisen van losvallende kleding die met iedere lichaamsbeweging meedeint en alleen te horen is als je er echt op let.
Buiten staan twee lange rijen leerlingen opgesteld aan beide kanten van de weg. Docenten in gele hesjes leiden het verkeer om.
In de aula staan monitoren aan weerszijden van de ruimte. Foto’s van de school en foto’s van haar wisselen elkaar af. Ook hier bloemstukken op hoge tafels. Vooraan staat een lessenaar met een microfoon ervoor.

In een speciaal voor dit soort gelegenheden aangepaste Mini Cooper wordt ze onder applaus het plein opgereden. De regen is gestopt, de zon toont zich precies op het moment dat zij aankomt. Zo is zij.
Ze werkt al ruim veertien jaar op deze school. Vijf jaar langer dan ik. Als iemand het verdient om in deze aula, in deze school, een eerbetoon te krijgen, dan is zij het wel. Zo passend en tegelijkertijd zo aangrijpend.
Ze komt van buiten naar binnen. Haar gezin om haar heen. Rustig. Op een manier die absoluut niet bij haar hoort.

De luidsprekers kondigen in een kort geruis een muziekstuk aan.
Zeg me dat het niet zo is, hoor ik nauwelijks een tel later door de ruimte schallen.
Nee, denk ik, zeg me dat het niet waar is!

Ik staar naar de grond. Bijna lukt het me om voorzichtig te huilen.
———
Dit verhaal verscheen in een iets andere versie op het themaforum van Schrijven Online
Het hoort bij de volgende gedichten:
Terugvallen
Voor je vertrekt
Binnenkomen