Voorvallen

Mijn eerste centemptuur verloor ik aan de oever van de Seine. Hij stuiterde twee keer hoopvol omhoog op de keien van de kade, om met een plons in het water te duiken. De stroom nam hem mee en ik zag hoe hij langzaam onder het oppervlak verdween.
De volgende dag reed ik in de auto naar huis. Zij ging met de trein.

Mijn tweede centemptuur kreeg ik van mijn nieuwe lief.
‘Hier, draag hem op je hart,’ zei ze.
We zaten op een graf in Père-Lachaise. Op de achtergrond klonk Love her madly. And man, I did.
Drie jaar later, bij de Sagrada Familia, miste de centemptuur op een haar na een non die beneden liep, nadat ik iets te ver over de balustrade boog. Mijn lief had me nog zo gewaarschuwd niet te ver voorover te buigen, toen we samen over Barcelona uitkeken. Zij en ik, we vlogen drie dagen later in hetzelfde vliegtuig terug, maar hadden onze stoelen omgeboekt.

Mijn derde centemptuur staat in de kast, onder een stolp. Afgeschermd tegen stof en vallen. Een spotje verlicht hem als een kunstwerk. Ik draag hem niet meer bij me.
Vanavond ga ik uit eten. De liefde gaat zoals zij gaat. Ze was me door vrienden aanbevolen als hulp in de huishouding. Ze is grondig. Ze had de sleutel van mijn huis al in bezit, nog voordat de vonk oversloeg. Toch houd ik mijn hart vast.
‘Waarom laat je mij de kast nooit opruimen?’ vroeg ze gisteren nog.