je toonde je in vlakke lijnen op een monitor
in de stilte die maar even duurde
na de schuivelpassen vanonder witte jassen
waarna in weinig woorden bekwame handen
alarmen tot zwijgen brachten
dezelfde handen die ons rustig
wegvoerden van jou van hem
naar een andere ruimte zelfde tijd
tot de lijn weer in beweging kwam
vertel me
wanneer begint het leven nu precies
stond jij je plannen al te smeden
toen zij en ik
wij samen
waardoor hij
waar start het leven voor de dood
ik duwde zelf zijn hart aan
achttien jaar geleden
de navelstreng net doorgeknipt
en hij
hij gaf geen kik
ik belde 112
jij stond het toe
begreep ik later begrijp ik nu
terwijl je zeis al rafels sneed
zoals je daarna vaker deed
het is tijd
om nu hij volwassen is geworden
je ook volwassen te gedragen
geen grapjes meer
ik houd je in de gaten
Geef een reactie