‘Papa, ik wil nooit meer …!’
De rest van zijn woorden verdwijnt in lange huilende uithalen. Het is herfstvakantie en hij gaat logeren bij opa en oma.
‘Ik heb genoeg van logeren. En papa, papa …’
Weer volgt een huilbui.
‘Maar logeren bij opa en oma vind jij het toch altijd leuk?’
‘Jawel hoor, maar papa, morgen dan kan het niet!’
Vaak lukt het me om te achterhalen wat het werkelijke probleem is. Nu kost het moeite. Het kán niet aan het logeren liggen, toch is hij ontroostbaar.
‘Wat is er morgen dan?’
‘Vandaag is het toch woensdag?’
Nog steeds die huilstem.
‘Ja.’
‘Dan is het morgen donderdag. Dan mis ik de Donald Duck!’
Bladziek
Tags:
Geef een reactie