Kopzorgen

Terwijl ik in de keuken aan het opruimen ben hoor ik hem vallen. Hij zat op zijn knieën televisie te kijken. Daarnet was hij nog één brok letterlijk stuiterend kijkplezier. Nu is het stil. Te stil.
‘Gaat het wel?’, vraag ik hem.
Hij ligt roerloos met een van pijn vertrokken gezicht op de grond.
‘Jawel hoor’, zegt hij na een poosje.
Ik inspecteer hem snel, maar zie verder niets. Zelf geeft hij geen bijzonderheden aan.
‘Mag ik in mijn rolstoel?’
Het televisiekijken wordt nu zittend voortgezet. Ik ga weer aan de slag.
Na een poosje vraag ik: ‘Hoe is het nu?’
‘O’ , antwoordt hij, ‘het bloeden is nu gelukkig wel gestopt.’
En inderdaad in zijn haar zie ik het gestolde bloed.

‘Bijsluiter’ Bijna non-fictie