Kunst zinnig

‘Kom we gaan!’
Ik heb onze vaste oppas gevraagd of zij onze jongste achterop de fiets wil nemen. Zelf bestuur ik de rolstoelbakfiets. We gaan op weg naar een markt waar mijn vriendin haar zelfgemaakte sieraden heeft uitgestald.
‘En hierna gaan we naar het handbal, toch?’, vraagt hij om bevestiging.
Inderdaad, eerst naar de markt en daarna naar het toernooi waar zijn broer speelt.
De kramen vindt hij maar matig interessant. Het fietsen is veel leuker.
Bij het handbalveld kan hij uit zijn rolstoel en op het gras. Het is lekker weer.
‘Wat is dit voor een gek gras?’, vraagt hij.
‘Kunstgras.’
Zijn ogen verraden een vrolijke gedachte.
‘O’, zegt hij, ‘die is zeker ook eerst langs de kunstmarkt geweest.’

‘Bijsluiter’ Bijna non-fictie