We zitten te eten aan tafel en hij speelt met wat wij laten rondslingeren. Een digitaal reiswekkertje en een spuitje. Het spuitje gebruiken we om zijn sonde met water door te spoelen.
“Komen jullie aan tafel.”, heb ik vlak daarvoor tegen de drie kinderen gezegd.
“Wat eten we eigenlijk?”, vraagt hij.
“We eten nasi.”, antwoord ik.
Het ‘we’ is relatief, want hoewel hij aan tafel zit eet hij niet mee.
“Met dit spuitje zuig ik de tijd uit dit wekkertje.”, zegt hij met grootse gebaren.
Hij draait het spuitje in de lucht en ‘spuit’ het leeg.
“Nu zijn we weer terug in het verleden.”
Een grijns verschijnt op zijn gezicht.
“Komen jullie aan tafel?”, zegt hij met een verdraaide stem.
Tijdsbesef.
Tags:
Geef een reactie