Ontmanteld

het is niet de zorg
de schone luier voedingspomp
het troosten als de wereld weer
begrijpelijk ongrijpbaar lijkt

het is niet de rolstoel
waar jij in zit weer moeten duwen
fout geplaatste auto’s die
ons over nieuwe drempels dwingen

niet je onvermogen
waarin we samen woorden zoekend
naar begrip en niet jouw broosheid
die me soms ook angst inboezemt

het is niet het missen
van een afspraak met mijn vrienden
want te moe en niemand anders
die zomaar op jou letten kan

het is niet de mantel
die ik zorgzaam om jou sla
maar het leven dat jij geeft
met elke dag die bij zal blijven