Zeldzame aandoening.

“Ik wil nooit, nooit, nooit meer zwemmen.”, zegt hij en bij iedere ‘nooit’ gaat het volume omhoog.
We zijn wel wat gewend, maar nooit meer willen zwemmen is een verrassing voor mij. Iedere week gaat hij met zijn vaste begeleidster naar het zwembad en dan hebben ze veel plezier.
Mijn vriendin vertelt dat er bij het zwembad een man twee gehandicaptenparkeerplaatsen ingenomen had door onhandig inparkeren. De begeleidster vroeg vriendelijk aan de bestuurder of de auto verzet kon worden. Zij kreeg onverwacht verbaal keihard de wind van voren. Hij hoorde dat.
“En nu wil ik nooit meer zwemmen!”
Veel verder dan omkleden waren ze ook niet gekomen..
Ik vervloek de automobilist hartgrondig. Gelukkig zijn mensen met dit stoornistype uiterst zeldzaam.

‘Bijsluiter’ Bijna non-fictie